24 czerwca 2025 r. na terenie Muzeum Więzienia Pawiak odbyły się uroczystości upamiętniające 362 więźniów Pawiaka, rozstrzelanych przez Niemców w dniach 20–21 czerwca 1940 r. w Palmirach. Zginęli wówczas przedstawiciele polskiej elity politycznej, intelektualnej i kulturalnej, których aresztowano w ramach tzw. Akcji AB. Obok Katynia Palmiry stanowią najbardziej znany symbol martyrologii inteligencji polskiej podczas II wojny światowej. Regina Domańska w publikacji „Więzienie Gestapo. Kronika 1939-1944” tak opisała te dni: Od rana rozpoczęło się wywożenie więźniów na egzekucję w Palmirach. Pierwsza grupa opuściła Pawiak około godz. siódmej rano, następna koło jedenastej, a ostatnia nazajutrz, 21 bm., około godz. siódmej. Transportom asystowała bardzo liczna, silnie uzbrojona eskorta. Dla stworzenia pozorów, że jest to transport do obozu, zwrócono więźniom depozyty i wydano na drogę chleb. W egzekucji tej zginęło 368 więźniów, w tym 82 kobiety. Wśród rozstrzelanych było wielu wybitnych działaczy społecznych i politycznych, publicystów, lekarzy, adwokatów, inżynierów. Wśród ofiar tej zbrodni byli m.in.: Mieczysław Niedziałkowski,  Maciej Rataj, Halina Jaroszewiczowa, Jan Pohoski, Agnieszka Dowbór-Muśnicka i wielu innych.

Dziś wiadomo, że od grudnia 1939 do lipca 1941 r. w pobliżu wsi Palmiry na obrzeżach Puszczy Kampinoskiej Niemcy przeprowadzili 21 egzekucji, w których straconych zostało ponad 1700 osób. Poszukiwania masowych grobów w miejscach zapamiętanych i oznaczonych przez pracowników polskiej służby leśnej rozpoczęto tuż po zakończeniu wojny.

W latach 1946–1947 Polski Czerwony Krzyż kontynuował prace ekshumacyjne w innych częściach Puszczy Kampinoskiej i większa liczba odnalezionych wówczas zwłok pochowana została również na cmentarzu w Palmirach. Dr Emil Bosch, delegat Międzynarodowego Czerwonego Krzyża podczas wizyty w Polsce odwiedził „polanę śmierci” i w udzielonym polskiej prasie wywiadzie stwierdził, że „wstrząsające dowody martyrologii Polski, jakich świadkiem był w Palmirach, przekraczają wszystkie jego dotychczasowe wyobrażenia o zbrodniach niemieckich”

Podczas uroczystości rocznicowych oddano hołd ofiarom zbrodni, złożono kwiaty i zapalono znicze pod Pomnikiem Drzewa Pawiackiego w asyście Warty Honorowej Wojska Polskiego. Następnie udano się na Cmentarz w Palmirach, gdzie nastąpiło złożenie kwiatów .

W uroczystościach uczestniczyli przede wszystkim członkowie rodzin pomordowanych oraz przedstawiciele instytucji ogólnopolskich, samorządowych i środowisk kombatanckich: Kamil Basicki, reprezentujący Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, płk. inż. Czesław Lewandowski, prezes Zarządu Głównego Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych, ppłk. Robert Trembolewski, reprezentujący Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, Artur Jóźwik, Dyrektor Biura Kultury m.st. Warszawy, Wanda Baranowska, przewodnicząca Stowarzyszenia Pamięci Po0wstańczych Oddziałów Specjalnych Jerzyki Armii Krajowej, Łukasz Radzikowski, zastępca Dyrektorki Muzeum Warszawy ds. administracyjnych. przedstawiciele Muzeum – Miejsca Pamięci Palmiry, kierownik Dominika Pokojska-Jarzyńska,  Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL – Barbara Świtalska i Hubert Bojarski, Muzeum Gross Rosen w Rogoźnicy- Paulina Puszyńska i Alina Kawka oraz Muzeum Treblinka- Katarzyna Kaczorowska. 

Poczet sztandarowy wystawiła Szkoła Podstawowa nr 210 im. Bohaterów Pawiaka w Warszawie.